ساز باران

آدمها همدیگر را پیدا می کنند...

از فاصله های خیلی دور ...

از تهِ نسبت های نداشته

انگار جایی نوشته بود که اینها

باید کنار هم باشند !

می شوند همدم ، می شوند دوست ،

می شوند رفیق ، اصلأ می شوند جانِ شیرین ..

درست می نشینند روی طاقچه ی دلِ هم ...

حرف هایشان یک جورِ خوبی دلنشین است ،

دل برای خنده هایشان ضعف می رود ؛

اصلأ بودنشان شیرین است

وقتی هم که نیستند ،

هی همدیگر را مرور می کنند و مُدام

گوش به زنگِ آمدن هم هستند ...

خدا این آدم ها را نگیرد از هم

ساز باران...